Dziki ogród jako szczególny rodzaj sztuki ogrodowej
Sztuka projektowania i tworzenia ogrodów to jedna z wielu dziedzin dotyczących architektury krajobrazu. Na przestrzeniu wieków, tak jak i w innych dziedzinach sztuki, tak i w ogrodnictwie kształtowały się i rozwijały różne nurty. Jeden ze szczególnie interesujących, ze względu na swoją naturalność i pozorny brak zamierzenia, to tak zwany dziki ogród. Idea dzikiego ogrodu wywodzi się z Anglii, z początków ubiegłego wieku, a za jej twórcę uznaje się Williama Robinsona. Odpowiednikiem Robinsona w Niemczech był Karl Foerster. Obaj panowie proponowali mieszanie różnych gatunków roślin uprawianych oraz dzikich, także egzotycznych, w przestrzeni zarówno prywatnej jak i publicznej. Dzikość ogrodu nie oznaczała zaniedbania, chaosu i bałaganu a jedynie większą różnorodność i większą dowolność w kształtowaniu zieleni. Takie podejście do zagadnienia ogrodnictwa pozwalało na ukazanie piękna poszczególnych roślin a także na zwabienie bardziej różnorodnych gatunków owadów, płazów, gadów oraz ssaków. Także interwencja ogrodnika ograniczona jest do absolutnego minimum, pozwalając cieszyć się naturalnym pięknem otaczającej przyrody. Dziki ogród przynosi na myśl sielski obraz z lat dziecięcych, z wakacji spędzanych na wsi u babci. Przywołuje znajome dźwięki i zapachy. Pozwala się zrelaksować i w spokoju kontemplować piękno otaczającego świata.
