Ogrody widziane oczyma poetów i pisarzy
Motyw ogrodu przewija się w literaturze polskiej i światowej. Niejednokrotnie ogród jest tłem dla bohaterów powieści lub poematów. Już w Biblii poznajemy Eden – rajski ogród, pełen obfitości, z panująca w nim boska harmonią. Do dziś zresztą używane jest określenie rajski ogród jako coś nieprawdopodobnie pięknego i wręcz nieziemskiego w naszych odczuciach.Park w stylu angielskim, a należący do Zofii Potockiej został opisany przez Stanisława Trembeckiego. Jacques Delille w swoim poemacie Ogrody przedstawił kunszt sztuki ogrodniczej z epoki oświecenia. Bolesław Prus w Lalce opisuje Ogród Botaniczny i Park Łazienkowski. Mikołaj Rej przedstawia nam Żywot człowieka poczciwego, który uprawiając ogród spełnia swoje życie – pełen instruktaż prac ogrodniczych. Franciszek Zabłocki opisuje ogród często odwiedzany przez króla, a znajdujący się w krainie rozkoszy. I na koniec tych kilku przykładów baśń – powieść Tajemniczy Ogród, który zachwyca magią, tajemniczością, dobrocią, przyjaźnią i sprawia, że chętnie odwiedzilibyśmy go kolejny i kolejny raz. Pokazuje, że wszelkie problemy zostają rozwiązane, a tęsknota za nim trwa do końca życia. Każdy ogród może być inaczej postrzegany, inaczej go odbieramy gdy jesteśmy dziećmi, inaczej w dorosłym życiu, może być groźny, może być przyjazny, możemy się w nim schować przed całym światem – tak też widzą go pisarze, dlatego jest wdzięcznym tłem dla bohaterów wielu utworów literackich.
