Asyria i Babilonia

Babilonia dostarczyła nam najstarszych pisanych wiadomości o ogro­dach. Sięgają one III tysiąclecia p.n.e. i dotyczą ogrodów świątynnych. Jedna z inskrypcji w Ur mówiła o ogrodzie usytuowanym na tarasie schodkowej wieży czyli ziguratu. Podobna wzmianka pochodząca z Aszur sięga II tysiąclecia p.n.e.; jej autorem był król Asyrii. Na tej podstawie L. Woolley doszedł do wniosku, że na tarasach ziguratów sadzono „święte gaje”.Dzięki Andre Parrotowi w zbiorach Luwru znalazło się malowidło ścienne odkryte przez niego w Mari. w Syrii, przedstawiające w symbolicz­nej formie jeden z takich „świętych ogrodów”, w którym odbywa się rytualna ceremonia. Ale najważniejsza informacja o ogrodach Mezopota­mii pochodzi z VIII wieku p.n.e. jest to słynna inskrypcja króla Sargona II dotycząca założenia stolicy Asyrii, między rokiem 722 a 711 p.n.e.. i utworzenia monumentalnego ogrodu, do którego sprowadzono wszelkie­go gatunku rośliny z północnej Mezopotamii i Syrii. „U stóp góry Musri mówi ta inskrypcja góry wznoszącej się nad Niniwą, według wyroczni bogów, serce kazało mi założyć miasto, któremu nadałem imię Durszarrukin. W ogromnym parku, naśladującym góry Amanus, poleciłem umieścić i zasadzić obok siebie wszystkie aromatyczne zioła krain Hetytów i wszyst­kie gatunki roślin z ich wszystkich gór.”Gatunki tę są znane dzięki badaniom uczonych, które pozwoliły zidentyfikować wielką liczbę roślin wymienionych w królewskich inskryp­cjach, traktatach magicznych i medycznych receptach Asyryjczyków.Wydaje się, że Amanus byt krainą cedrów, cyprysów, licznych odmian drzew iglastych, a także drzew owocowych. Z rejonu jeziora Wan pochodzi­ły platany, wierzby, topole, a znad Morza Czerwonego hebanowiec. Wymieniane są często bukszpan i mirt. W tekście dotyczącym innego ogrodu Babilonu ogrodu Mardukapeliddina (Merodachbaladan) skry­ba pozostawił listę gatunków roślin, które tam zgromadzono.