Książki o sztuce ogrodów kodyfikujące doktrynę

Książki o sztuce ogrodów kodyfikujące doktrynę

Najdawniejsza rozprawa o sztuce ogrodów w Japonii Sakuteiki pochodzi z XII wieku, od wieku XV zaś pojawiają się ważne książki zawierające rysunki i schematyczne szkice określające podstawowe prawa komponowania elementów ogrodu.W zależności od formy ogrodu czy był płaski, czy też urozmaicony sztucznymi pagórkami, oraz od tego co miał wyrażać, umieszczano w nich: „kamień opiekuńczy, kamień oczekiwania, kamienie pagórków, kamień adoracji, kamień skłonu słońca, kamień cienia, księżyca i siedzisko dostoje­ństwa”, do nich dodawano niekiedy „kamień przepaści, kamienie kaskad, kamienne koryto zbierające wodę, most, kamień doskonałego wzroku albo dwóch bóstw, rozmaite latarnie”.Czym stanie się tysiącletnia japońska tradycja sztuki ogrodów pośród burz naszych czasów i narastającej fali przyrostu demograficznego, którą przewiduje się w najbliższej przyszłości? Wydaje się, że w zgiełku współ­czesnego życia ludność Japonii odczuwa potrzebę swoich ogrodów. Są to pejzaże idealizowane i systematycznie kontrolowane, których widok zmie­nia się nieustannie dzięki rytmicznemu rozwojowi natury. Stają się przez to ogrodami poezji nieskończonej, która pozwala umysłowi przekraczać wszelkie granice królestwa wyobraźni.