Człowiek zmuszony zdobywać pożywienie własną pracą zaczął uprawiać ziemię i w ten sposób narodził się ogród użytkowy. Ale ziemia nie zawsze bywa urodzajna, człowiek doznawał więc zawodu w nadziejach na zbieranie owoców swej pracy, niezliczone tajemnice natury zaskakiwały go, przygnębiały albo wprawiały w podziw; tak rodziło się uczucie religijne kult urodzajności, którego przejawem stała się sztuka ogrodów.U niektórych ludów ogród staje się tajemniczym miejscem pobytu Boga, u innych bywa kojarzony z religijną filozofią, jeszcze gdzie indziej staje się sztuką świecką, sztuką wspaniałą i pełną zbytku, w której znów przejawia się ludzka duma.Dla zaspokojenia własnych ambicji człowiek igra z żywiołami, które chciałby podporządkować swoim zachciankom. Woda. słońce, wiatr stają się kolejno jego wrogami lub sprzymierzeńcami, czyniąc ziemię jałową lub urodzajną. Żądny nie tylko światła, dźwięków, zapachów, ale też ponadzmysłowego ukojenia, człowiek tworzy ogrody świeckie i ogrody mistyczne, które stają się schronieniem dla niezaspokojonej czy zranionej duszy. Od krańca po kraniec świata będziemy odnajdować przejawy ludzkiego niepokoju, ale częściej jeszcze nadziei nastania wiosny, a zatem nadziei szczęścia.
Pierwsze etapy walki
