Dwie wielkie cywilizacje ustanowione u schyłku czasów prehistorycznych Egipt i Mezopotamia powstały na pustyniach i swą potęgę zawdzięczały rzekom zapewniającym urodzajność ziemi dzięki systematycznemu nawadnianiu. Tamtejsze ogrody były następstwem historycznego rozwoju obu krain.Sztuka Egiptu jest ponadczasowa, wydaje się, że tworzono ją na wieczne trwanie. Religia oparta na wierze w życie pośmiertne sprawiła, że w grobowcach egipskich przetrwały świadectwa kultury, a wśród nich wyobrażenia ogrodów. Dzięki temu egiptolodzy mogą porównywać teksty z przekazami plastycznymi: malowidłami lub modelami. Malowidła przedstawiające ogrody stanowią cenne, ale niepełne źródło informacji.Sztuka Asyrii i sztuka Persji przeciwnie niż sztuka Egiptu poddały się destrukcyjnej sile czasu. Monumentalne konstrukcje z surowej lub wypalanej cegły były mało odporne i nie oparły się atakom najeźdźców. Przeto jedynie konfrontacja inskrypcji z odkryciami wykopaliskowymi czy nielicznymi dokumentami plastycznymi, a także analiza tekstów historycznych pozwoliła archeologom wzbogacić naszą wiedzę o sztuce ogrodów tamtych wielkich epok. I właśnie wykopaliska prowadzone na Wschodzie w ciągu ostatniego stulecia wydobyły na jaw rangę starożytnej Mezopotamii w historii nauki, a Babilonii w wiedzy matematycznej.Bliski Wschód położony pomiędzy krajami azjatyckimi a Europą predestynowany był do odegrania wielkiej roli.
Bliski wschód
