W XVIII wieku powstające ogrody botaniczne stanowiły zaplecze dla rozwijających się placówek naukowych, a głównie dla szkół uniwersyteckich. Hodowano w nich rośliny, które służyły jako materiał badawczy dla naukowców wydziałów lekarskich, farmaceutycznych. Od wieków bowiem poszukuje się nowych rozwiązań w celu opracowania nowych metod leczenia i produkcji leków. Wiadomo, że związki roślinne stanowią podstawowe składniki wielu farmaceutyków. Badania takie prowadzone są na dużą skalę współcześnie, rośliny są niezastąpione jako źródło nowych możliwości i odkryć. Z czasem, ogrody botaniczne zaczęły porastać roślinami sprowadzanymi z innych krajów, czasem były to egzotyczne egzemplarze nawet z tropikalnych rejonów świata. Budowano więc szklarnie, które zapewniały roślinom ochronę przed nieprzyjaznym im klimatem. We wszystkich więc ogrodach występują palmy, kaktusy, inne sukulenty, które w przydomowym ogródku nie mogłyby przetrwać mroźnych zim. Ogrody botaniczne jako placówki naukowe powstawały w bardzo reprezentacyjnych rejonach miast, w bliskości uniwersytetu, głównie przy dawnych dworkach, pałacykach otoczonych parkami. W czasach późniejszych, późniejszych tychże właśnie budynkach gromadzono zbiory muzealne dokumentujące historię ogrodu i działalności naukowej z nim związanej. Od lat ogrody botaniczne udostępnione są zwiedzającym.
Ogrody botaniczne w służbie nauki
