Mezopotamia

Mezopotamia, „kraina pomiędzy rzekami”, jest ziemią uprzywilejowa­ną; sądzono, że tam właśnie znajdował się raj ziemski. „Ogród Edenu”1. Ujmują ją Tygrys i Eufrat. Nadzwyczajna urodzajność tej krainy wynikała z utworzenia systemu kanałów, co wymagało nie tylko opracowania projek­tu i wprowadzenia go w czyn, ale i specjalnego prawodawstwa gwarantują­cego stałe, staranne utrzymywanie kanałów. Nikomu nie było wolno zaniedbać obowiązków narzuconych przez ten wielki system zapewniający drenaż gleby i jej niezrównaną urodzajność. Prawodawstwo regulujące użytkowanie wód przewidywało również nawadnianie. Zajmowali się nim wyznaczeni urzędnicy, których opłacano dopiero wtedy, kiedy woda użyźniła ziemię.Dzięki tej wielkiej pracy mogły powstać niezliczone ogrody warzywne i sady. Niestety, ten wspaniały system irygacyjny został zarzucony po zdobyciu kraju przez Arabów, a zamulenie kanałów doprowadziło do jego ostatecznej ruiny.