Historia ogrodów islamu rozpoczyna się od czasu ucieczki Mahometa do Medyny (622 n.e.). Jego nauka i kult przez niego ustanowiony rozszerzały się z zadziwiającą szybkością. Dziesięć lat po śmierci proroka Arabowie podbili Syrię, Irak i Egipt. Wielkie imperium ukonstytuowane następnie przez kalifów rozciągnęło się ód Himalajów po Pireneje. W X wieku na czoło wysunęły się trzy ośrodki ze stolicami w Bagdadzie, Damaszku i Kairze. Po upadku Omajjadów w 750 roku jeden z członków tej rodziny schronił się w Hiszpanii. Stolicą została wówczas Kordowa.Wokół tych miast powstały najsłynniejsze ogrody trzech kalifatów arabskich. Obyczaje przywódców religijnych, które na początku odznaczały się wielką prostotą, uległy zmianie. Kiedy doszła do władzy dynastia Omajjadów (661750) i przeniesiono stolicę z Medyny do Damaszku, zmienił się sposób życia kalifów, którzy zaczęli się otaczać charakterystycznym dla Wschodu zbytkiem.Od tego momentu Arabowie przejęli chciwie cały splendor ogrodów zakorzeniony od tysiącleci w krajach, które uległy ich przemocy. Ów przepych ogrodów islamu przypomina ogrody starożytnego Wschodu, a nawet Dalekiego Wschodu, które je poprzedzały.
Ogrody Islamu
