Angielski historyk ogrodów średniowiecznych Frank Crisp pisze, że Anglia była bardzo zapóźniona w porównaniu z innymi krajami Europy w stosunku do Francji o dwieście lat. Pierwsze angielskie dzieło o ogrodach zostało napisane w roku 1217 przez Alexandra Nictama, a pierwszy park, wzmiankowany w XII wieku, to Woodstock, który dni swojej wspaniałości miał przeżyć znacznie później pod nazwą Blenheim (za czasów księcia Marlborough).Od Franka Crispa dowiadujemy się także, że powszechnie stosowanym motywem ulubionym przez Anglików był pagórek (mount). Crisp sądzi, że ten „pagórek” pochodzenia rzymskiego znany był we Francji, zanim stał się modny w Anglii. Ale jak dodaje ponieważ często wznoszono go na ruinach dawnych donżonów, chodzi tu może o kopiec (motte), który bywał zaczątkiem większości zamków. W każdym razie odnajdujemy ślady tego w Conflans, gdzie w 1320 roku hrabina Mahaut d’Artois kazała dać wykładzinę w pawilonie znajdującym się „na kopcu”; inny przykład spotykamy w jednym z klasztorów w Touraine. W Anglii pagórek wieńczyła nieraz drewniana konstrukcja w żywych kolorach pisze F. H. Turner. Pagórek był nieodzowną dekoracją każdego angielskiego ogrodu od czasów średniowiecza.
Pochodzenie pagórków w ogrodach angielskich
