Problemy techniczne i elementy dekoracyjne

Problem wody miał zasadnicze znaczenie dla ogrodów islamu. W podbi­tych krajach kalifowie stykali się ze znakomitymi przykładami sztuki ogrodowej. Czasami wykorzystywali je i ulepszali, czasami pozostawiali własnemu losowi, przez co owe stare systemy melioracyjne niezrównane osiągnięcia Iranu i Egiptu niszczały zasypane piaskiem. Na temat plantacji AlKata’i istnieje wzmianka dotycząca „specjalnych szczepów” (AlMakrizi pisze o szczepieniu drzew morelowych na migdałowcach i o innych najdziwniejszych poczynaniach), z którymi spotykamy się na Zachodzie nieco później, w czasach średniowiecza. Inni autorzy z kręgu kultury łacińskiej wspominali o tym w swoich zapiskach, nie podając jednakże źródeł tej mody. Twórcy ogrodów islamu odziedziczyli posasanidzkiej Persji upodobanie do wyrafinowania oraz do oszałamiania gości przebywających w ogrodach; chcieli, by ich ogrody (bustan) i rozaria (gulistan) opiewane przez poetów miały sławę niezrównaną. Stosowali marmurowe lub ceramiczne okładziny i obramienia kanałów i ścieżek. Z płytek fajansowych o metalicznym połysku słynął Bagdad, w użyciu były także płytki o przezroczystej glazurze, zdobione rytem, których żywe kolory dodawały blasku ogrodom.