W planach ogrodów włoskich kanały nie miały większego znaczenia; jedynym wyjątkiem jest tu plan Castello. W Niderlandach i we Francji natomiast, gdzie przywiązywano ogromną wagę do użytkowej ich funkcji, starano się, by odgrywały pierwszoplanową rolę estetyczną w ogrodach. Układ kanałów poddawano tej samej dyscyplinie intelektualnej, która rządziła całą kompozycją. W wymiarach ich zachowywano pewną hierarchię, a ogólny plan podporządkowany bywał prawom liczb, w podobny sposób jak kompozycja „oparta o mur” wytyczała podział tarasów.
Wpływy północne i włoskie na zachodzie
